ميگويند خدا ما را آفريد كه به كمال برسيم؛ خوب كمال براي چه؟ بعد از به كمال رسيدن چه ميشود؟ ميگويند به بهشت ميرويد خوب بعد از بهشت رفتن چه؟ آيا تا ابد در بهشت بودن، خسته كننده نيست؟
چرايى كمال ابتدا بايد توجه داشت كه سعادت و «كمال» براى انسان مطلوب بالذات است و مطابق ساختار وجودى و نيازخواهى درونى او است؛ چنانكه رشد و ميوهدهى درخت، مطابق ساختار طبيعى آن است و اين رشد و كمال براى همگان خوشايند است. كمال و تعالى انسان نيز براى همگان خوشايند است به طورى كه ميل و خواسته بشر براى رسيدن به كمال محدوديتى ندارد و به طور طبيعى انسانها همه زيبايىها و خوبىها را هدفگيرى مىكنند؛ از اين رو بهشت به عنوان جلوهگاه همه زيبايىها و جايگاه همه خوبىها و خوبها، خواسته همه دل پاكان و خردمندان است.
عدم دلزدگى در بهشت آنچه موجب رنجش مىشود، كم شدن انرژى، خستگى و «عدم تداوم لذت» است. و آنچه موجب دلزدگى انسان مىشود «عدم تنوع لذت» است. در حالى كه قرآن درباره نعمتهاى بهشتى مىفرمايد: «لَهُمْ فِيها ما يَشاؤُنَ...»؛ نحل (16)، آيه 31 ؛ فرقان (25)، آيه 16 ؛ به همين مضمون زمر (39)، آيه 34 ؛ شورى (42)، آيه 22 ؛ ق (50)، آيه 35 ؛ نساء (4)، آيه 132.؛ «آنچه آنان بخواهند در آنجا برايشان آماده است».
نام و نام خانوادگی بنده:میررسول حسینی اقدم
دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران
دانشگاه آزاد اسلامی واحد صوفیان.
راه های ارتباطی با بنده:
ahmadiarmin17@yahoo.com
آیدی تلگرام:mirrasulhoseini@
شماره تماس:09144932969